POST AKTİVASYON POTANSİYEL (PAP) VE STATİK GERME MODELİ ISINMALARININ SIÇRAMA PERFORMANSINA ETKİSİ

Özet

Bu çalışmanın amacı post aktivasyon potansiyel modeli ve statik germe modeli ısınmaların erkek sporcularda sıçrama performansına olan etkilerini incelemekti. Çalışmaya yaş ortalamaları 22.22±1.83 yıl, boy ortalamaları 175.97±5.93 cm ve vücut ağırlığı ortalamaları 76.98±11.42 kg olan 45 erkek sporcu gönüllü olarak katılmıştır. Çalışmaya katılan sporcular rastgele örneklem yöntemi ile post aktivasyon potansiyel grubu (PAP) (n=14), statik germe grubu (SG) (n=14) ve kontrol grubu (KG) (n=17) olmak üzere üç farklı gruba ayrılmıştır. Çalışmaya katılan tüm sporcuların sıçrama değerleri koşu bandı üzerinde 8 km/saat hızda 5 dakikalık ısınmayı takiben 5 dakikalık pasif dinlenme sonrası alınmıştır. Sporcuların ikinci ölçümleri birinci ölçümlerden 48 saat sonra her grup için farklı ısınma modeli (PAP, PG, KG) uygulandıktan sonra alınmıştır. Araştırmaya katılan sporcuların verilerinin analizinde tekrarlı ölçümlerde iki yönlü ANOVA testi kullanılmıştır. Yapılan analiz sonucunda, farklı ısınma protokolüne tabi tutulan sporcuların sıçrama değerlerine ait ön test–son test değerleri arasında grup χ zaman etkileşiminde anlamlı farklılığa rastlanmıştır (p<0,05). Sonuç olarak; post aktivasyon modeli ısınmalar squat ve 10 tekrarlı çoklu sıçrama yüksekliğinde anlamlı artışa neden olurken (p<0.05), statik germe modeli ısınmalar ise anlamlı düşüşe neden olduğu tespit edilmiştir (p<0.05).