POST AKTİVASYON POTANSİYEL (PAP) VE STATİK GERME MODELİ ISINMALARININ SIÇRAMA PERFORMANSINA ETKİSİ
(EFFECT OF POST ACTIVATION POTENTIAL AND PASSIVE STRETCHING MODEL WARM-UP ON JUMPING PERFORMANCE )

Author : HALİT HARMANCI  MİHRİ BARIŞ KARAVELİOĞLU, ADNAN ERSOY, OĞUZHAN YÜKSEL, MUSTAFA SAİD ERZEYBEK, GİZEM BAŞKAYA  
Type : Araştırma Makalesi
Printing Year : 2017
Number : 4(2)
Page : 56-68
Doi : http://dx.doi.org/10.33468/sbsebd.42
    


Summary

Bu çalışmanın amacı post aktivasyon potansiyel modeli ve statik germe modeli ısınmaların erkek sporcularda sıçrama performansına olan etkilerini incelemekti. Çalışmaya yaş ortalamaları 22.22±1.83 yıl, boy ortalamaları 175.97±5.93 cm ve vücut ağırlığı ortalamaları 76.98±11.42 kg olan 45 erkek sporcu gönüllü olarak katılmıştır. Çalışmaya katılan sporcular rastgele örneklem yöntemi ile post aktivasyon potansiyel grubu (PAP) (n=14), statik germe grubu (SG) (n=14) ve kontrol grubu (KG) (n=17) olmak üzere üç farklı gruba ayrılmıştır. Çalışmaya katılan tüm sporcuların sıçrama değerleri koşu bandı üzerinde 8 km/saat hızda 5 dakikalık ısınmayı takiben 5 dakikalık pasif dinlenme sonrası alınmıştır. Sporcuların ikinci ölçümleri birinci ölçümlerden 48 saat sonra her grup için farklı ısınma modeli (PAP, PG, KG) uygulandıktan sonra alınmıştır. Araştırmaya katılan sporcuların verilerinin analizinde tekrarlı ölçümlerde iki yönlü ANOVA testi kullanılmıştır. Yapılan analiz sonucunda, farklı ısınma protokolüne tabi tutulan sporcuların sıçrama değerlerine ait ön test–son test değerleri arasında grup χ zaman etkileşiminde anlamlı farklılığa rastlanmıştır (p<0,05). Sonuç olarak; post aktivasyon modeli ısınmalar squat ve 10 tekrarlı çoklu sıçrama yüksekliğinde anlamlı artışa neden olurken (p<0.05), statik germe modeli ısınmalar ise anlamlı düşüşe neden olduğu tespit edilmiştir (p<0.05).



Keywords
Sıçrama, Post aktivasyon potansiyel, Statik germe

Abstract

The purpose of this study was to investigate the effect of different warm-up protocols (post activation potential model warm-up (PAP) and static stretching model warm-up) on jumping performance in male athletes. Forty-five male athletes (Age: 22.22±1.83 yrs; Height: 175.97±5.93 cm; Weight: 76.98±11.42 kg) volunteered to participate in this investigation. The athletes who participated in this study were randomly divided into three groups; Post activation potential group (PAPG) (n=14), static stretching group (SG) (n=14) and control group (CG) (n=17). Initial measurement values of jumping test for all athletes was made followed by 5 minutes passive rest after 5 minutes warm-up at 8 km/h on a treadmill. The second measurements of the athletes were performed 48 hours after the first measurements. In analyzing the data, a two-way repeated measure analysis of variance (ANOVA) was conducted. The results indicated that significant group x time interactions were observed for jumping test scores in the athletes subjected to different warm-up protocols. As a result; post activation potential warm-up method leads to an acute increase in squat jump and 10 reps repetitive vertical jumping height (p<0.05), while static warm-up method causes a significant decrease (p<0.05).



Keywords
Jumping, Post activation potential, Static stretching