Bu çalışmanın amacı çocuklarda dinamik ve statik ısınma egzersizlerinin sürat ve dikey sıçrama performansları üzerine etkisinin araştırılmasıdır. Çalışmaya lisanslı olarak futbol oynayan yaşları 11.77±.429 yıl; boy uzunlukları 145.27±7.382 cm; ve vücut ağırlıkları 36.00±5.050 kg olan 22 erkek sporcu gönüllü olarak katılmıştır. Katılımcılara 48 saat arayla üç farklı ısınma protokolü uygulanmıştır. Isınma protokolü dinamik egzersizler (Metot A), statik egzersizler (Metot B) ve ısınma koşusu (jogging) (Metot C) olarak dizayn edilmiştir. Her ısınma protokolü sonrasında katılımcıların 30m sürat ve dikey sıçrama ölçümleri alınmıştır. İstatistiksel analizlerde SPSS 24 paket programı kullanılmıştır. Isınma metotlarının 30m sürat ve dikey sıçrama değerleri üzerindeki etkisi iki yönlü varyans analizi (ANOVA) ile incelenmiştir. Anlamlı olan ilişkilerde Post Hoc karşılaştırmalara Tukey HSD ile devam edilmiş ve anlamlılık derecesi p<0.05 olarak kabul edilmiştir. Sonuç olarak, dinamik ısınmaların sürat ve dikey sıçrama performanslarında anlamlı artışa neden olduğu, statik germe modeli ve sadece koşudan (jogging) oluşan ısınmaların ise, performansa anlamlı etkisinin olmadığı ortaya koyulmuştur.